Jedną ze zmian, proponowanych w ramach tzw. „Polskiego Ładu” są zmiany w zakresie kosztów finansowania dłużnego. Nowelizacja obejmuje wysokość limitów kosztów finansowania dłużnego. Co więcej, odnosi się również do dodatkowych zakazów związanych z transakcjami pomiędzy podmiotami powiązanymi. Celem tego działania jest dalsze zapobieżenie finansowania działalności przedsiębiorstw wskutek zaciąganych zobowiązań (długów). W dzisiejszym artykule omówimy limit kosztów finansowania dłużnego i wszelkie zmiany z nim związane.
Aktualne przepisy ustanawiają limit kosztów finansowania dłużnego zewnętrznego, uzyskiwanego przez podatnika, które to koszty nie będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Art. 15c ustawy o CIT stosowany jest do wszystkich podatników objętych ustawą. W związku z tym, będą to osoby prawne (spółki handlowe kapitałowe, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna), ale także spółki kapitałowe w organizacji, podlegających nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Co więcej, dotyczy to zarówno finansowania pochodzącego z tzw. „źródeł zewnętrznych”, jak i od podmiotów powiązanych. Ustawodawca posługuje się otwartym katalogiem tych kosztów. Oznacza to, iż należy do nich zaliczyć odsetki, prowizje, opłaty, kary, koszty zabezpieczenia zobowiązań (udzielenia gwarancji), koszty pochodnych instrumentów finansowych. W związku z tym, chodzi o wszelkie koszty warunkujące otrzymanie finansowania.
Obecnie podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów, pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Przekładając to na język zrozumiały dla odbiorcy: według art. 15c, limit tychże kosztów wynosi 30% wartości EBITDA podatkowej.
Nadwyżka kosztów finansowania dłużnego powstaje z kolei w sytuacji, gdy koszty finansowania zewnętrznego ponoszone przez podatnika i podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów przewyższają podlegające opodatkowaniu przychody z odsetek i inne równoważne ekonomicznie, podlegające opodatkowaniu przychody, które podatnik otrzymuje zgodnie z prawem krajowym (Małecki Paweł, Mazurkiewicz Małgorzata, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. XII, opublikowano: WKP 2021). Zatem w zakresie, w jakim nadwyżka ta przekracza 30% wartości EBITDA podatkowej, koszty te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Jednocześnie, art. 15c w ust. 14 wskazuje, że powyższego ograniczenia nadwyżki do 30% wartości EBITDA podatkowej, nie stosuje się m.in. do:
1) nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3.000.000 zł; (…).
Wykładnia powyższego przepisu, dokonywana na korzyści podatnika, wskazuje, że w sytuacji, w której u danego podatnika nadwyżka kosztów finansowania dłużnego nie przekracza 3.000.000 zł, to całość kosztów poniesionych z tego tytułu zaliczona jest do kosztów uzyskania przychodu. Z kolei gdy nadwyżka ta przekracza 3.000.000 zł, wskaźnik obliczony na podstawie EBITDA podatkowej [tj. 30%] należy stosować dopiero w stosunku do nadwyżki ponad wspomnianą kwotę 3.000.000 zł. Innymi słowy; podatnik do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć może koszty w kwocie 3.000.000 zł oraz nadwyżkę ponad ten limit – już do wartości 30% EBITDA podatkowej. Porównaniu będzie zatem podlegała wartość ustalona jako nadwyżka.
Przy koszcie 3.500.000,00 zł, to wartość 500.000 zł będzie podlegała porównaniu do wartości EBITDA i to ta kwota [500.000 zł] nie może przekroczyć 30% EBITDA podatkowej.
Stanowisko to, prezentowane w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, jest jednak kwestionowane przez organy podatkowe, wedle których ustalenie progu w wysokości 3.000.000 zł sprowadza się do tego, że podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych albo wartość określoną jako 30% wartości EBITDA podatkowej, albo wartość określoną przez próg 3.000.000 zł - w zależności od tego, która z tych wartości jest wyższa. Organy stoją więc na stanowisku, że powyższe limity mają charakter rozłączny.
Zmiany, które planowane są na rok 2022 w zakresie limitów kosztów finansowania dłużnego, zasadniczo związane są ze wskazaną powyższa rozbieżnością interpretacyjną. Projekt „Polskiego Ładu” przewiduje, że koszty finansowania dłużnego nie będą mogły być zaliczane do kosztów w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa:
1) kwotę 3 000 000 zł albo
2) 30% wartości EBITDA podatkowej, przy czym projekt wprowadza także wzór matematyczny do obliczenia samej EBITDA podatkowej.
Dodatkowo, do kosztów uzyskania przychodów nie można także zaliczać kosztów finansowania dłużnego uzyskanego od podmiotu powiązanego w części przeznaczonej (bezpośrednio lub pośrednio) na transakcje kapitałowe, w tym nabycie udziałów / akcji lub ogółu praw i obowiązków w spółce jawnej, dopłaty, wykup udziałów w celu umorzenia. Projekt nie definiuje jednak samego pojęcia transakcji kapitałowej.
Zmiany powyższe rozstrzygają zatem wątpliwości interpretacyjne na niekorzyść podatnika, skoro maksymalna wysokość kosztów finasowania dłużnego, podlegająca uwzględnieniu w kosztach uzyskania przychodu, nie będzie mogła przekroczyć kwoty 3.000.00,00 zł. Skutkiem tego będzie obniżenie limitu kosztów finansowania dłużnego, zaliczanego do kosztów uzyskania przychodów, a tym samym obniżającego podstawę opodatkowania. Powyższe jest dodatkowo o tyle istotne, że niewątpliwie nowelizacja wpływać będzie na sposób interpretacji tegoż art. 15c ustawy o CIT za lata podatkowe 2018 – 2021; skoro bowiem zmiana ma mieć, wedle intencji Ministerstwa Finansów, charakter doprecyzowujący, to wskazywać będzie na istniejący od początku obowiązywania przepisów taki zamiar w zakresie kształtowania wartości limitów.
Jeżeli w Państwa działalności potrzebny jest prawnik dla firm - zapraszamy do kontaktu. Nasz zespół to doświadczeni adwokaci i radcy prawni, którzy służą kompleksową pomocą w zakresie kontroli podatkowych lub celno-skarbowych, a także reprezentacji podatnika Katowice. Cechuje nas wieloletnie doświadczenie, skuteczność i szybkość działania. Jeżeli są Państwo zainteresowani współpracą, zapraszamy do kontaktu. Achtelik Siwka i Wspólnicy Adwokaci i Radcy Prawni - Kancelaria prawna Katowice.
Chcesz wiedzieć więcej o naszym zespole?
