Obecny termin sporządzania sprawozdań finansowych i składania zeznań podatkowych przez podmiotowy opodatkowane podatkiem CIT to dobry moment, aby przypomnieć o możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zysku w części, w jakiej przekazana została ona na kapitał zapasowy spółki.
Od 1 stycznia 2019 roku obowiązuje art. 15cb ustawy o CIT, zgodnie z którym w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki oraz stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy, powiększonej o 1 punkt procentowy. Stopę referencyjną NBP stosuje się indywidualnie dla każdego roku, w którym zalicza się ww. kwotę do kosztów uzyskania przychodu, a więc w każdym roku podatkowym kwota ta może być odmienna (odpowiednio wyższa lub niższa).
Kwotę tę można zaliczyć do kosztu w roku podwyższenia kapitału zapasowego/rezerwowego (a więc w roku podjęcia uchwały co do sposobu przeznaczenia zysku za rok poprzedni), oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. Kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w danym roku podatkowym może przekroczyć kwoty 250 000 zł.
Zatem jeśli nasz koszt miałby przekroczyć kwotę 250.000,00 zł w danym roku, możliwe jest zaliczenie danego wydatku do kosztu w kolejnych latach tak, by każdorazowo nie przekroczyć pułapu 250.000,00 zł. To podatnik decyduje, jaką część tej kwoty zaliczy w danym roku do kosztu.
Należy jednak pamiętać, że nie możemy zaliczyć do kosztu tej części zysku, która została przeznaczona na pokrycie straty bilansowej z lat ubiegłych. W przypadku, gdy spółka zdecyduje się na częściową wypłatę zysku i częściowe przekazanie go na kapitał zapasowy, to wówczas zastosowanie ww. przepisu jest możliwe w odniesieniu do tej części zysku, która została przekazana na kapitał zapasowy. Jeśli z kolei część przychodów spółki jest zwolniona z podatku lub wyłączona z opodatkowania, to wyliczone należności są kosztem w części, jaka proporcjonalnie przypada na przychody opodatkowane.
Co więcej, jeśli po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce, podjęto decyzję o wypłacie tego zysku z lat ubiegłych, to nie wymaga to korygowania sprawozdań finansowych bądź zapłaty podatku. Koszt ten nadal bowiem pozostanie kosztem spółki i nie zmieni swojego charakteru.
Przepis powyższy stanowi rozwiązanie mające promować samoinwestowanie Spółek, które przeznaczają osiągnięty zysk na rozwój, a nie na wypłatę dywidendy, stąd do kosztów uzyskania przychodu w efekcie zalicza się kwoty, które w założeniu mają być mniej więcej zbliżone do wartości odsetek, jakie spółka ponosiłaby w przypadku finansowania zewnętrznego. Chodzi więc o zwiększenie podatkowej atrakcyjności finansowania własnego.
Nawet więc obecnie podatnik może rozliczyć koszty z lat ubiegłych: w roku 2025 można rozliczyć kwoty zysków osiągnięte za rok 2021 (przekazane na kapitał zapasowy w roku 2022), a także zyski osiągnięte w latach 2022, 2023, i obecnie za rok 2024.
Chcesz wiedzieć więcej o naszym zespole?
