Przesłanki uznania informacji za tajemnicę przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.

Ustawa uznaje za tajemnicę przedsiębiorstwa tylko takie informacje, które łącznie spełniają trzy przesłanki:

• są nieujawnione do wiadomości publicznej;
• posiadają wartość gospodarczą (informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa i inne);
• przedsiębiorca podjął co do tych informacji niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.

Zgodnie z umową międzynarodową „Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej” (tzw. TRIPS, Dz. U. z 1996 r., Nr 32, poz. 143) informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa (sekcja 7 – Ochrona informacji nieujawnionej, art. 39, ust. 2):

• są poufne w tym sensie, że jako całość lub w szczególnym zestawie i zespole ich elementów nie są ogólnie znane lub łatwo dostępne dla osób z kręgów, które normalnie zajmują się tym rodzajem informacji;
• mają wartość handlową dlatego, że są poufne; i
• poddane zostały przez osobę, pod której legalną kontrolą informacje te pozostają rozsądnym, w danych okolicznościach, działaniom dla utrzymania ich poufności.

Zakres działań w zakresie utrzymania informacji zależny jest od ich rodzaju. W jednych przypadkach, aby uznać informacje za zabezpieczone, konieczne jest podjęcie działań zakrojonych na szeroką skalę, zapewnianie wysokiego stopnia bezpieczeństwa, a w innych wystarczy poinformowanie pracowników o konieczności zachowania poufności. Przedsiębiorca musi w sposób widoczny zamanifestować swoją wolę zachowania informacji w tajemnicy i podjąć kroki, które umożliwią mu kontrolę nad przedmiotowymi informacjami. W tym celu, aby pozyskać informacje objęte tajemnicą przedsiębiorstwa koniecznym jest, aby osoba trzecia zmuszona była do pokonania zabezpieczeń ustanowionych przez przedsiębiorcę. Każdą sprawę należy oceniać indywidualnie. W niektórych przypadkach za wystarczające zabezpieczenie można uznać np. wprowadzenie hasła dostępu do komputera, jednak jest to minimalne zabezpieczenie, przez sądy uznawane często za niewystarczające dla uznania, że informacje były chronione. W przypadku danych przechowywanych w formie tradycyjnej przejawem zabezpieczenia informacji może być obowiązek niszczenia zbędnych dokumentów, zamykania ich w szafie, sejfie, monitoring.

Według wyroków SN z dnia 3 października 2000 r., I CKN 304/00 oraz z dnia 5 września 2001 r., I CKN 1159/00, tajemnicą nie są objęte takie informacje, które zostały wykorzystane, bo przedsiębiorca nie podjął działań niezbędnych do zachowania poufności (tajemnicy). Wykorzystanie przez pracownika we własnej działalności gospodarczej informacji, co do których przedsiębiorca (pracodawca) nie podjął niezbędnych działań w celu zachowania ich poufności, należy traktować jako wykorzystanie powszechnej wiedzy, do której przedsiębiorca nie ma żadnych ustawowych uprawnień (zob. wyrok SN z 3 października 2000 r., I CKN 304/00, LexPolonica nr 346397).

Konsekwencje naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 18 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w razie dokonania czynu nieuczciwej konkurencji, przedsiębiorca, którego interes został zagrożony lub naruszony, może żądać:

• zaniechania niedozwolonych działań;
• usunięcia skutków niedozwolonych działań;
• złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie;
• naprawienia wyrządzonej szkody, na zasadach ogólnych;
• wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, na zasadach ogólnych;
• zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego - jeżeli czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.

Z kolei art. 23 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji stanowi, że kto wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi w stosunku do przedsiębiorcy, ujawnia innej osobie lub wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej informację stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa, jeżeli wyrządza to poważną szkodę przedsiębiorcy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Tej samej karze podlega, kto, uzyskawszy bezprawnie informację stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa, ujawnia ją innej osobie lub wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej.

Ustawa w tym zakresie jest zatem rygorystyczna i wprowadza obok odpowiedzialności cywilnej także odpowiedzialność karną za dokonanie czynu nieuczciwej konkurencji.